Porady

Edukacja… , nauka…
Jak często sobie mówisz lub słyszysz w najbliższym otoczeniu zdania w rodzaju:
– „Wszystko wiedziałem, ale przez stres miałem w głowie zupełną pustkę”
czy
– „Uczyłem się wczoraj wiele godzin, ale kompletnie nie mogłem się skoncentrować i niczego nie pamiętam”
albo
– „Byłam do tej prezentacji naprawdę dobrze przygotowana ale jak stanęłam na środku sali
i zobaczyłam naprzeciwko siebie salę pełną ludzi, to w ogóle nie umiałam zebrać myśli i wyszło fatalnie”.
Pewnie każdy z nas mógłby tutaj dopisać jakieś swoje doświadczenie, gdy po prostu nie byliśmy w stanie zapanować nad emocjami i tym, co się dzieje w naszej głowie, przez co wypadliśmy znacznie gorzej, niż byliśmy przygotowani, tracąc tym samym szansę na dobrą ocenę, zwycięstwo w konkursie czy dobrą pracę. Dlatego tak ważne jest żeby poznać, zrozumieć i nauczyć się panować nad naszymi stanami emocjonalnymi, dostrajać się odpowiednio do sytuacji i wykorzystywać jak najpełniej potencjał mózgu, nie dając się jednocześnie złapać w jego pułapki.
Szkoła, nauka, egzaminy – to etap życia przez który każdy musi przejść. A jakże często w formie mniej lub bardziej sformalizowanej uczymy się przez całe życie.
Ci, którzy chcą być lekarzami, prawnikami, nauczycielami, architektami, artystami, informatykami, inżynierami, żołnierzami, pilotami (i wiele innych, nie sposób wymienić wszystkich zawodów) muszą liczyć się z tym, że uczyć się będą, z różną intensywnością, do końca swojej kariery zawodowej.
Z drugiej strony warto wziąć pod uwagę, że upowszechnienie wykształcenia wyższego powoduje, że zdobycie dobrej pozycji społecznej już nie zależy od formalnego poziomu uzyskanego wykształcenia, ale od faktycznie przyswojonych umiejętności w najlepszej szkole a potem uczelni.
Warto sobie postawić pytanie czy ponadprzeciętne osiągnięcia są przywilejem zarezerwowanym tylko geniuszy. Dzisiejsza wiedza medyczna, psychologiczna i techniczna pozwala twierdzić, że nie. Możemy trenować tzw. „peak performance” – najlepszą wydolność umysłową i fizyczną na określony czas – np. egzaminów, możemy w dużym stopniu wpływać na swoje możliwości koncentracji uwagi, uczyć się zadaniowego podejścia, uczyć się dobrej pracy w warunkach stresu bez jego wyniszczających konsekwencji.
Jeżeli świadomi jesteśmy celu, możemy osiągnąć bardzo wiele, nawet z mniejszymi predyspozycjami. Najlepszym przykładem są kariery sportowców. Czy pamiętacie wielokrotnie pokazywane podczas ostatniej olimpiady zimowej w Soczi nagranie dwunastoletniego Kamila Stocha? On miał pomysł na swój sukces już wówczas. I co robił przez te lata? Trenował! Niewątpliwy talent został poparty pracą w konkretnym kierunku.
Nawet wielkie zdolności i talent, wymagają regularnej, konsekwentnej i celowej pracy, aby mogły zapewnić sukces. Tak samo jak Kamil Stoch trenował skoki narciarskie, by sięgnąć po złoto olimpijskie, tak każdy z nas może poznawać i trenować techniki uczenia się oraz, co ciekawe, możliwości swojego umysłu.
Rozwój nauki spowodował poznanie funkcji mózgu i specjalizacji jego różnych obszarów. Dzięki temu wiemy, że inny ośrodek odpowiedzialny jest za ruch, inny za rozumienie mowy, inny za
np. spostrzeganie. Elektryczna aktywność różnych obszarów mózgu odpowiada za nasze stany psychiczne – spokój, zdenerwowanie, uczucie relaksu, za poznawanie, koncentrację na zadaniu, wysiłek umysłowy, gotowość do przyjmowania nowych wiadomości, zapominanie itp. Ta wiedza legła u podstaw wykorzystywania treningu EEG Biofeedback do nauki kontrolowania fal mózgowych
i stanów emocjonalnych min. w sporcie i edukacji, a także efektywnej pracy zawodowej, tak by nasze funkcjonowanie w tych obszarach było jak najskuteczniejsze.
Dzięki treningowi EEG Biofeedback każdy ma szansę nauczyć się świadomie wykorzystywać aktywność mózgu i stymulować te jego obszary, które akurat są potrzebne – np. skupienie
i koncentracja podczas egzaminu, opanowanie i spokój w sytuacjach stresujących, pobudzenie i wola zwycięstwa podczas ważnych rozgrywek sportowych itp. (Warto zaznaczyć, że wspomniany już tutaj Kamil Stoch ale i wcześniej Adam Małysz jak również wielu innych sportowców, jednocześnie
z intensywnym treningiem sportowym, ćwiczyli umysł i odporność psychiczną korzystając właśnie
z treningów Biofeedbacku).

Rozmawiajmy, co to znaczy?
Najczęstszą poradą kierowaną do rodziców jest: rozmawiajcie z dzieckiem.
Staramy się wiec jak możemy, ale nie zawsze mamy poczucie, że to jest ten sposób rozmowy, który obu stronom daje zadowolenie i poczucie bliskości. Wyciskamy jak „z cytryny sok”, kolejne krótkie odpowiedzi i marzymy o tym, by nasze dziecko nie miało poczucia, że jest na „przesłuchaniu” i jedyne czego pragnie – to umknąć do swojego pokoju.
Kiedy dziecko, a szczególnie młodsze, wraca ze szkoły, ma wiele do opowiedzenia.
Warto wówczas poświęcić mu czas i uwagę; odłożyć wszystkie – jeśli to możliwe – zajęcia i okazać zainteresowanie nawet, jeśli sprawy o których mówi, wydają się błahe.
Postarajmy się słuchać bez oceniania i komentowania, o tym, że słuchamy będą świadczyły potwierdzenia typu: aha, i co dalej?, tak?, tak myślisz?, no, no…
Jeśli nie jesteśmy pewni jego intencji, warto się upewnić np. słowami: jeśli dobrze zrozumiałam/łem to… i cierpliwie wysłuchać; daje to nie tylko szansę na dobre porozumienie, ale także podkreśla, że dla rodziców ważne jest zrozumienie.
W porozumiewaniu się z innymi, szczególnie bliskimi, w tym z dziećmi, zakładamy, że znamy intencje, bo znamy i kochamy osobę. Często tak jest, ale zdarza się, że to nieprawda. Zawsze lepiej sprawdzić.
Jeśli dziecko przychodzi do nas z problemem, warto doprowadzić do sytuacji, kiedy samo znajdzie rozwiązanie. Jeśli jednak widzimy, że jest ono niekorzystne bądź nie posiada walorów wychowawczych, jest nieuczciwe itp., sprowokujmy dalsze poszukiwania i pomóżmy znaleźć dobre strony innego sposobu postępowania.
I jeszcze jedno – nie jest najważniejsza ilość czasu poświęcanego na takie rozmowy; wiadomo, że czasu mamy mało, więc postawmy na jakość!